Po panelu

Tyle pięknych zdarzeń. W piątek przeżywalimy w szkole Panel kolezeński SUS/OK. Od samego rana wielkie poruszenie. Od progu szkoły komentarze dzieci "jeszcze nigdy nie było tak czysto". Zaczęli zjeżdżać się goscie. Z Białegostoku, z Sokołowa Podlaskiego od Zosi Steć, którą poznałam na studiach podyplomowych Liderów Oswiaty, z Nadarzyna nauczycielki z pania dyrektor (Izą). Największa niespodzianka - dwie koleżanki spod Wejherowa. Powitania, serdeczności, świetna prezentacja o szkole Emilii, oprowadzanie. Pachnie świeżocią, jest bardzo kolorowo. Jestem dumna z dzieci, nauczycieli. Powiesiłam na tablicy z przeproszankami kartkę "Przepraszam nauczycieli i pracowników, że tak mało ich chwalę i dziękuję". Niech wiedzą.

Zdarzyła się rzecz niezwykła. Grzegorz przyjechał z kamerą. Sfilmował szkołę, zrobił ze mną wywiad o szkole na wsi. To EWD do panelu i tytułu Szkoły Uczącej się, który zdobyliśmy.
Najbardziej poruszyły mnie łzy wzruszenia jednej z nauczycielek z Wejherowa, kiedy mówiła, że bardzo sie cieszy, że mogła u nas być, bo w naszej szkole odzyskała sens tej pracy. Zobaczyła, że to cos więcej niż bezduszne przepisy i rozporządzenia. Wycałowałam ją za to. Doceniają i widzą wartosć szkoly goscie , nie widzi gospodarz gminy! Szkoda, bo to przecież jego szkoła, dzieci i młodzież jego gminy.

I z jeszcze jednego powodu jest mi przykro. Zaprosiłam panią dyrektor ze szkoły z Rozalina (druga szkola w gminie) i nauczycieli, nie przyszli. Szkoda, powinnismy się wspierac i współpracować, a nie tylko ciągnąć w swoją stronę.

Zaproponowałam także pani dyrektor współpracę w projekcie unijnym, bez odpowiedzi. Próbuję zrozumieć. Kto tak strasznie podzielił gminę? Kiedys za to odpowie.